ตอนสามทุ่ม นักลงทุนเกาหลีกับบล็อกเชน

เมื่อตลาดหลับนอน พวกเขาตื่นขึ้n

ฉันยังจำความสูญเสียครั้งแรก—not จากการซื้อขายที่ผิดพลาด แต่จากดูกราฟของโซลานาตอนตีสาม—ขณะโลกหลับใหล คนเกาหลีซื้อเหรียญเมมเหมือนตามหารุ่งเช้า ไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะพลาด—แต่เพราะพวกเขาเชื่อว่าตลาดยังมีชีวิตแม้เมื่อไม่มีใครมองเห็น

เอลเลียม: เขา sanctuary ของนักลงทุนเงียบ

ที่นี่ กระเป๋าเงินไม่ร้องไห้—พวกเขากระซอบ whispered. เลขอที่อยู่เหนือ $250K มิได้เพื่อผลกำไร—but เพื่อมรดก ผู้ใช้งานถือโทเคนไม่ใช่นักรับชม—แต่เป็นผู้ดูแลอนาคตแบบกระจายศูนย์

โซลานา: อัลกอริธึมกลางคืน

โซลานาไม่เคาระเวลา—มันเขียนใหม่มันเอง กว่า 99.9% ของกระเป๋าเงินอยู่ใต้ \(100—จำนวนเล็กๆ พกพาความฝันใหญ่ แต่มีสอง whale คนละกว่า \)8M—ความไม่สมดุลอย่างเร้นลับที่เฉพาะคนเข้าใจเท่านั้นจึงมองเห็น เหล่านี้ไม่ใช่นักพนัน—they เป็นกวีแห่งความผันผาย

เบส: สวนสะพานระหว่างโลก

เบสอยู่ระหว่างความเสถาวและความวุ่นวาย—ผู้ลงทุนมัธยมใช้ USDC เคลื่อนเงินโดยไร้เสียง caito InfoFi เกิดขึ้นครั้งนี้—not เป็น dApp—but เป็นคำสัญญาเงียบที่ให้รางวัลแก่อthose who show up when it matters.

เพราะอะไรจึงสำคัญกว่าอัลกอริธึม?

เรื่องราวพวกนี้ไม่เกี่ยวข้องกับบล็อกเชนหรือตัวเลข—it เป็นเรื่องของการเลือกเป็นใครเมื่อไม่มีใครมองเห็น ชาวเกาหลีไม่อยู่ในกล่องคำว่า ‘investor’ หรือ ‘speculator’—พวกเขาเป็นทั้งสอง—and ก็ไม่มาก—who เช่นเดียวกับตัวตนของพวกเขาเปลี่ยนมูลค่าไปพร้อมกับแต่ะละบล็อกเชンที่พวกเขาสัมผัส